సుబ్బిగాడు 1

సుబ్బిగాడు 1 రామాపురం, అక్కడున్న ఇరవై మూడు గ్రామాల్లో ఇదే అతి పెద్ద పల్లెటూరు. బస్సు స్టాండు దిగి బైటికి వచ్చి ఎడమవైపు తిరిగి నేరుగా ఒక కిలోమీటర్ నడిస్తే ఇళ్ళు మొదలవుతాయి అక్కడ నుంచి ఇంకొంచెం ముందుకు వెళితే ఊరి మధ్యలో అంగడి. అంగడి నుంచి కుడి వైపు రోడ్డులో రెండవ వీధి నాలుగో ఇంటి ముందు పెద్ద టెంటు వేసి ఉంది. ఆ ఇంటి గేట్ ముందు చిన్న బ్యానర్ హారిక పుట్టిన రోజు వేడుక అని ఒక చిన్న పాపా ఫోటో. అది చూస్తూనే లోపలి అడుగు వేసాడు ఒక కుర్రాడు.

ఆ ఐదు అడుగుల మగాడిని చూసి అక్కడ టెంటు కింద కుర్చీలలో కూర్చున్న అమ్మాయిలు మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా పింకు రంగు లంగా వోణీలో ఒంటి మీద మరి ఎక్కువా తక్కువా లేకుండా ఉన్న నగలతో మెరిసిపోతూ ఒక చేతికి వాచీ ఇంకో చేతినిండా మాచింగ్ గాజులు వేసుకుని, మరీ పొడుగు పొట్టి కాకుండా సరైన హైట్లో ఉన్న ఒక అమ్మాయి ప్లేట్ నిండా కూల్ డ్రింకుల గ్లాసులతో తన ఫ్రెండ్స్ కి అందిస్తూ మధ్యలో ఉన్న కుర్చీలో కూర్చుంది. ఆ అమ్మాయి ఎవరో కాదు ఇందాక బ్యానర్ మీద చుసిన హారిక లేదు తన అక్క, పేరు శరణ్య.

పేరుకి తగ్గట్టే చాల మంచిది కానీ డబ్బులు ఉన్నాయన్న పొగరు, ఆ అందానికి తగ్గ టెక్కు ఆమె సొంతం అందరూ ఎవరి గురించో మాట్లాడుకునేసరికి తల తిప్పి ఆ కుర్రాడిని చూసి పుసుక్కున నవ్వింది. ఆ గుంపులో కూర్చున్న ఒక అమ్మాయి ఎందుకే అలా నవ్వావు అని అడిగింది.

శరణ్య : మీరు వాడికి ఇస్తున్న బిల్డప్ చూసి ఎవరో అనుకున్నా… వాడని తెలిసి నవ్వొచ్చింది.

ఎవరు అతను.. చాలా సింపుల్గా ఉన్నాడు?

శరణ్య : సరే ఎలాగో నాకు బోర్ కొడుతుంది, ఆ గ్రీకు వీరుడి గురించి మీకు కూడా చెప్తాను.

అంటే..

శరణ్య : గ్రీకువీరుడు అంటే ఇంకేదో అనుకునేరు.. మనోడు అదో టైపులే..

ఏ టైపు?

శరణ్య : ప్రతీ వారం ఒక కొత్త అమ్మాయిని ప్రేమిస్తాడు.

అదెలాగా?

శరణ్య : అదంతే వాడిని ఆ పిల్ల వదిలేస్తుంది.. లేదా ఇంకేదైనా జరుగుతుంది.. నష్ట జాతకుడు అంటారు కదా దానికి మనోడు అమ్మ మొగుడి లాంటోడు.. నాకు తెలిసినంత వరకు ఒక ఇరవై మంది అమ్మాయిలకి వీడి వల్లే పెళ్ళిళ్లు అయిపోయాయి.

అయ్యో పాపం.

శరణ్య : అంత లేదు, ఇప్పుడు చూడు మిమ్మల్ని చూసి ఒక వెకిలి నవ్వు నవ్వి నన్ను చూసి కోపంగా లోపలికి వెళ్ళిపోతాడు..

శరణ్య చెప్పినట్టుగానే అమ్మాయిల వంక వీరుడిలా ఒక నవ్వు నవ్వి మధ్యలో ఉన్న శరణ్య వైపు చూసి సీరియస్ గా బ్యాగ్ తో లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు.

ఎవరే అతను అంత కచ్చితంగా నువ్వు చెప్పిందే జరిగింది.

శరణ్య : వాడు నా అత్త కొడుకు పేరు సుభాష్.. ది సుబ్బిగాడు.. మంచి ఫన్నీ కాండిడేట్ మీకు బాగా టైంపాస్ అవుద్దని వాణ్ని పిలిపించాను..

ఓహ్.. మీ బావా?

శరణ్య : అలా పిలవకు నాకు వాడంటే అస్సలు పడదు.. వాడి వేషాలు చూసి నవ్వుకుంటాను అంతే నా లోకంలో వాడొక జోకర్.

ఇంట్రెస్టింగ్.. తన గురించి చెప్పు…

శరణ్య : మీకు ఇందాక పరిచయం చేసాను కదా మా నాయనమ్మ తాతయ్య వాళ్ళకి ఇద్దరు.. మా అత్తయ్య నాన్న.. మా అత్తయ్య ఒక అనాధని ప్రేమించి పెళ్లి చూసుకుని ఇంట్లో నుంచి వెళ్ళిపోయింది, ఆ తరువాత ఇద్దరు ఆక్సిడెంట్ లో చనిపోగా వీడు మాత్రమే మిగిలాడు తాతయ్య వీడిని ఇంట్లోకి తీసుకొచ్చి పెంచారు అంతే వీడి కథ పుట్టినప్పటి నుంచి హాస్టల్లో ఆ తరువాత సిటీలో రూం తీసుకుని ఉంటున్నాడు మనలాగే డిగ్రీ అయిపోయింది.. మా తాతయ్య ఇచ్చిన పాకెట్ మనీతొ జీవితం గడిపేస్తున్నాడు..

అలాగా..

శరణ్య : వీడికి అక్కడ సిటీలో ఒక ఫ్రెండ్ ఉన్నాడు.. పేరు అరవింద్ బాగా బలిసినోడు.. వీడిని వాడు ఎందుకు భరిస్తున్నాడో వాడికి ఆ దేవుడికే తెలియాలి.. అంతే వాడి గురించి…
ఎక్కడ అమ్మాయి కనపడితే అక్కడ వాలిపోవడం, ట్రై చెయ్యడం వారంలో ఫెయిల్ అవ్వడం తరువాత ఇంకో అమ్మాయిని వెతుక్కోవడం ఇదే వాడి రొటీన్.. ఇంకేమైనా కావాలా వాడి గురించి..?

నీకు తనకీ ఎందుకు పడదు..?

శరణ్య : పడదు అంటే పడదు అంతే.. ఎప్పుడూ ఏదో ఒక తింగరి పని చేసి నవ్వుల పాలు అవ్వడం వాడి హాబీ.. ఎక్కడికి వెళ్లినా ఏం చేసినా అక్కడ ఏదో ఒక పెంట అవుద్ది.. వచ్చాడుగా చూద్దురు లేండి..

ఇంతలో ఇంకొకడు అడుగు పెట్టాడు అక్కడ.. శరణ్య వాడిని చూపిస్తూ..

శరణ్య : అదిగో వాడే అరవింద్.. సుబ్బిగాడి ఫ్రెండు..

భలే ఉన్నాడే..

శరణ్య : డబ్బులుంటే అందరూ బానే ఉంటారు.. ఇంతకీ మన సుబ్బిగాడేడి పదండి లోపల ఏం వెలగబెడుతున్నాడో చూద్దాం.

టెంటు ముందు శరణ్య వాళ్ళని చూస్తూనే చిన్నగా నవ్వుతూ ఫోన్ తీసుకుని ఫోన్ చేసాడు అరవింద్…రేయి నేను బైటే ఉన్నా దానికి సుబ్బిగాడు విసుగ్గా ఒక అరగంట ఆగి రమ్మన్నానా అప్పుడే ఎందుకు ఊడిపడ్డావ్ అన్నాడు.. అంతే ఉక్రోశంగా ఎంతసేపని ఎండలో నిల్చొనూ, ఇక నా వల్ల కాదు.. ససేమిరా అంటూ మొండికేసాడు అరవిందు. సుబ్బిగాడు తప్పక వస్తున్నా ఉండు అని బైటికి వచ్చి ఓరకన్నుతో శరణ్యని గమనిస్తూనే అరవిందుని లోపలికి పిలుచుకుని తన గదిలోకి తీసుకుపోయి రెడీ అవ్వమని చెప్పి ఇంట్లో వాళ్ళని పలకరిద్దామని బైటికి వచ్చాడు.

ముందుగా తాతయ్యని కలుద్దామని వెళుతుండగా మావయ్య ఎదురు పడ్డాడు. ఈయన పేరు జగన్, రైస్ మిల్లు నడుపుతాడు. ఊర్లో డబ్బులు వడ్డీకి కూడా తిప్పుతుంటాడు.. ఈయనకి మన సుబ్బిగాడికి కొంచెం మాటలు తక్కువేలేండి.

ఏరా ఎక్కడికి అంత హడావిడిగా ఏదో పని మొత్తం నువ్వే చేస్తున్నట్టు, అంతా నువ్వే చక్కబెడుతున్నట్టు అంత బిల్డప్ ఎందుకురా? అని కొంచెం వెటకారంగా కొంచెం కోపంగా అడిగాడు. దానికి మన సుబ్బిగాడు కోపాన్ని అణుచుకుంటూ నిన్ను దెబ్బ కొట్టే సమయం రాకపోదు అప్పుడు చెప్తా నీ సంగతి అని మనుసులో అనుకుంటూనే బైటికి మాత్రం ఇవేవి పట్టనట్టు తాతయ్య ఎక్కడ మావయ్య అని అడిగాడు.

తనని పట్టించుకోకుండా సుబ్బిగాడు అలా మాట్లాడేసరికి ఆయనకి ఒళ్ళు మండి ఆ ఉన్నాడులే.. ఇంకెన్ని రోజులురా ఇలాగా తాతయ్య తకతయ్య అంటూ, ఎన్ని రోజులు ఆ ముసలోడి మీద పడి తింటావ్.. కొంచెం మేలుకోరా నాయనా.. ఆ డిగ్రీ ఏదో అయిపోయిందిగా ఏదైనా పని ఇప్పించామంటావా చెప్పు అంతేకానీ ఇలా సోంబేరిలా తిరక్క.. ఎవడైనా నీ అల్లుడు ఏం చేస్తున్నాడంటే ఏం చెప్పలేక తల తిప్పుకుంటున్నా.. నా జీవితానికి ఏదైనా అసంతృప్తి ఉంది అంటే అది ఇదే.. అని గ్రైండర్ లో పట్టడానికి అల్లం చాటతొ వెళుతున్న తన భార్య సుధారాణిని చూస్తూ అన్నాడు.

సుధారాణి వెళుతు వెళుతూ సుబ్బిగాడిని చూసి బాగున్నావా అల్లుడు అని పలకరిస్తూనే మొగుణ్ణి చూసి కోపంగా ఇక్కడ ఈ వెధవ సోది పెట్టే బదులు వచ్చి సాయం చేయొచ్చుగా అని విసుగు నటిస్తూ వెళ్ళిపోయింది. పైకి అలా అల్లుడిని వెనకేసుకొచ్చింది కానీ సుధారాణికి మన సుబ్బిగాడి మీద అంత ప్రేమేమి లేదు అలాగని ద్వేషం కూడా లేదు అలా పలకరింపుల వరకు బానే ఉంటుంది.

జగన్ తెరుకుని అల్లుడి ముందు తక్కువ కాకూడదని వెంటనే మాట అందుకున్నాడు.. పోరా నీకు మళ్ళీ ఇంట్లో సపోర్టు, పొ ఆ పనేదో అందుకోపొ.. అని మన సుబ్బిగాడిని ఈరోజుకి వదిలేసాడు.

సుబ్బిగాడు హమ్మయ్య అనుకుంటూ లోపలికి వెళ్లి అమ్మమ్మని పలకరించాడు, తన పేరు జానకమ్మ ఇంటిని చక్కబెట్టడంలో దిట్ట, జుట్టు నెరిసినా రంగు వేసుకుని తనకింకా అంత వయసు అవ్వలేదని అద్దంలో చూసుకుని సంబర పడే టైపు.

సుబ్బిగాడు లోపలికి వెళుతూనే అమ్మమ్మా… తాతయ్య ఎక్కడా కనిపించడంలేదు అని మాట్లాడుతూ అక్కడ గ్రైండర్ లో పడుతున్న పచ్చడిని వేలితో ఒకసారి నాకి బాగుంది బాగుంది అనుకున్నాడు.

జానకమ్మ మనవడిని పాలకరిస్తూ ఏరా వచ్చావా, ఎంతసేపైంది వచ్చి ఇంద ఈ తీయ్యన్నం తిను అంటూ తన చేతిలో ఉన్న ప్లేట్ సుబ్బిగాడికి అందించింది. సుబ్బిగాడు ఒక స్పూన్ తిని అమ్మమ్మ నా ఫ్రెండు కూడా ఊరు చూస్తానంటే తీసుకొచ్చాను రూంలో ఉన్నాడే ఇద్దరికి కలిపి పంపించవూ.. ఇంతకీ తాతయ్య ఎక్కడా అని అడిగాడు దానికి జానకమ్మ సమాధానం చెపుతూ.. ఊరి పెద్ద మనుషులని సాయంత్రపు కేక్ కటింగ్ కి పిలవడానికి వెళ్ళాడు వచ్చేస్తాడులే.. ఇదిగో నీకు నీ ఫ్రెండుకి వెళ్లి తినండి ముందు అని రెండు ప్లేట్లు సుబ్బిగాడి చేతిలో పెట్టింది.

సుబ్బిగాడు ప్లేట్లు తీసుకుని రూంలోకి వెళ్లి అరవిందు చేతిలో పెట్టాడు దానికి అరవిందు ఇక్కడ రూంలో ఎందుకు లేరా పదా బైట టెంటు కింద కూర్చుని తిందాం పదా అన్నాడు.. దానికి సుబ్బిగాడు.. నేను రాను బైట ఒక పిశాచి ఉంది దాన్ని చూస్తేనే నాకు ఒళ్ళు మంట..

ఎవర్రోయి అని తింటూనే అడిగాడు ఎడమ కనుబొమ్మ ఎగరేస్తూ.. నేను సెప్పలే శరణ్య అని నా మరదలు, దాన్ని దాని అబ్బని చూస్తే నాకు ఎక్కడలేని మంట.. గటగటా వాగేసాడు సుబ్బిగాడు. ఎవరు ఆ పింకు రంగు వోణిలో ఉన్న అమ్మాయా అని అడిగాడు.. అవును కొంపదీసి నువ్వేమైనా మనసు పడ్డావా ఏంటి అంత కచ్చితంగా చెప్తున్నావ్..

ఇంతలో ఈ రోజు పుట్టినరోజు జరుపుకుంటున్న హారిక తన బావ అయిన సుబ్బిగాడిని పలకరిద్దామని లోపలికి వచ్చింది. రా హారిక హ్యాపీ భారత్ డే అంటూ పలకరించాడు.. బావా నాతో ఎప్పుడూ ఎగతాళే నీకు అని నవ్వుతూ అరవింద్ ని చూసి నమస్కారం చేసింది ఇప్పుడే పదో తరగతి దాటి ఇంటర్లోకి అడుగుపెట్టిన హారిక.

అరవింద్ హారిక చేసిన నమస్కారానికి ప్రతినమస్కారం చేసి బర్తడే విషెస్ చెప్పాడు.. హారిక సుబ్బిగాడిని చూసి బావా నాకోసం గిఫ్ట్ ఏం తెచ్చావ్ అని అడిగింది.. అస్సలే చికాకులో ఉన్న సుబ్బిగాడికి మళ్ళీ తన మావయ్య కుటుంబం నుంచి ఇంకో నచ్చని ప్రశ్న ఎదురయ్యేసరికి కిందెక్కడో కాలి.. ఇడిచిన బట్టలు తెచ్చానే ఉతికి పెట్టు అదే నీ గిఫ్ట్ అన్నాడు కోపంగా, హారిక వెనకనుంచి వచ్చి సుబ్బిగాడు చూడకముందే గట్టిగా వీపు మీద ఒకటి చరిచి బైటికి పరిగెత్తింది.. అబ్బా అని వీపు పట్టుకున్నాడు సుబ్బిగాడు సుర్రుమన్నట్టుంది పాపం.

దానికి అరవింద్ నవ్వాడు, సుబ్బిగాడు కోపంగా వీపు రుద్దుకుంటూ శరణ్య విషయం ఎత్తాడు మళ్ళీ.. దానికి అరవింద్.. ఛీ..ఛీ.. అయినా నేను పెళ్లిచేసుకోను నా ఆస్తిని అప్పనంగా ఇంకో అమ్మాయితొ పంచుకునే ఉద్దేశాలే లేవు నాకు, అనిపించింది అడిగాను.. నిజాయతీగా జవాబిచ్చాడు అరవిందు.

ఊరికే అన్నాలే అరవిందూ.. అని దీర్గం తీసాడు సుబ్బిగాడు.. దానికి కోపంగా అది అరవిందూ, మందు లంగా బొందు కాదు.. వింద్.. అరవింద్.. అంటూ తన పేరుకు తగ్గట్టే సగం వదిలిపెట్టాడు అరవిందు.. కాదు కాదు అరవింద్.

సరే పదా అలా బైట తిరిగి వద్ధాము, ఆ తరువాత తాతయ్యని కలిసి వచ్చిన పని చూద్దాము.. అని అడుగులు బైటికి వేసాడు సుబ్బిగాడు తన వెనుకే అరవింద్.